XX Grodziska Pielgrzymka do grobu ojca Bernarda w Lubiniu

Legenda sprzed ponad 400 lat, na całe wieki połączyła świątobliwego mnicha z lubińskiego opactwa z oddalonym o 50 kilometrów Grodziskiem Wielkopolskim. Jak podaje przekaz, w roku 1620, kiedy w mieście panowała zaraza nękająca mieszkańców, na niebie ukazała się postać w ubiorze benedyktyńskim z krzyżem w ręku, którą uznano za postać ojca Bernarda. Po uroczystej pielgrzymce mieszkańców miasta do Lubinia i modlitwie przy grobie świątobliwego mnicha, zaraza niezwłocznie ustąpiła.

Pielgrzymki, jako wotum wdzięczności, kontynuowano w kolejnych latach. Ustały one ostatecznie dopiero po 1815 roku. Mimo upływu czasu, pamięć o ojcu Bernardzie przetrwała w sercach mieszkańców Grodziska Wielkopolskiego, by wreszcie w roku 700-lecia miasta powrócić do wspólnego pielgrzymowania do Jego grobu.

Jako pierwsi już przed godziną 4 rano przy studni im. ojca Bernarda spotkali się członkowie Grodziskiego Klubu Biegacza. Godzinę później w trasę wyruszyła grupa rowerzystów. O godzinie 6 pielgrzymkę rozpoczęła grupa na rolkach. Około godziny 8:30 Stary Rynek po odegraniu przez Grodziską Orkiestrę Dętą hejnału miasta opuściły autobusy z pielgrzymami oraz grupa grodziskich motocyklistów. Pielgrzymów pożegnał burmistrz Grodziska Wielkopolskiego, Piotr Hojan.

- Tradycja, to przekazywane z pokolenia na pokolenie wartości, poglądy, normy postępowania, wyróżnione przez daną społeczność z całokształtu dziedzictwa. To także szczególny sposób na włączenie przeszłości do aktualnej świadomości społecznej. Dzięki temu, możemy poznać wartości jakimi kierowali się nasi przodkowie i czerpać z ich doświadczeń - powiedział podczas XX Grodziskiej Pielgrzymki do grobu ojca Bernarda w Lubiniu burmistrz Piotr Hojan.