Grodzisk. Pisze wiersze o swoim życiu

Gdy czasem trudno zrozumieć niesprawiedliwość losu i mierzyć się z nim gdy już nie wystarcza sił, dla niej ucieczką od rzeczywistości jest pisanie wierszy. Joanna Glapa przeżyła już wiele, a ma dopiero 27 lat. Wspólnie z tatą Tadeuszem wychowuję swoją 5-letnią siostrę. Mama umarła. Oprócz tego, że sama zmaga się z niepełnosprawnością, musi zadbać teraz nie tylko o siebie.

Pisze już szósty rok. - To przelewanie emocji po prostu. Czasem pisze się głębiej, bo świat jest zły i nie można go pojąć rozumem, a czasem gdy świeci słońce można popłynąć w myślach i zapomnieć o tym bólu z którym trzeba się zmierzyć. Moimi ulubionymi tematami są jednak pory roku, miłość i rodzina - mówi Joasia.

Jest uczestniczką Warsztatów Terapii Zajęciowej. Bycie z innymi pomaga. Może pogłębiać swoje pasje, rozwijać nowe, uczyć się samodzielnego życia, choć i to jest trudne, bo brak pracy też komplikuje i utrudnia codzienność. - Dobrze, że mój tato również ma taką pasję. Zdarza się, że rywalizujemy ze sobą, kto więcej ich napisze. Oczywiście czytamy je nawzajem, recenzujemy, analizujemy. Moim marzeniem jest dobre wychowanie siostry, wiem, że muszę to zrobić dla swojej mamy - opowiada.

Joanna Michalak kierownik warsztatów mówi, że Asia jest bardzo skryta, więcej pisze niż mówi. - Tak jest jej łatwiej wyrazić to co czuje. Taka forma na uzewnętrznienie się też jest dobra.
W 2010 roku Stowarzyszenie na Rzecz Osób z Upośledzeniem Umysłowym wydało tomik wierszy 27-latki i jej przyjaciół pod tytułem „Na pozór inny, ale taki jak ja“. Było to jak spełnienie marzeń o własnej publikacji, która trafiła do wielu rąk i może natchnie, skłoni do refleksji.

Jeśli ktoś z naszych Czytelników chciałby pomóc Joasi w znalezieniu pracy może skontaktować się z naszą redakcją pod nr 61-444-6939.